Oprogramowanie serwera www było stosunkowo proste, wystarczyło że odbierał on żądania stron identyfikujące adres URL pliku, pobierał plik o wskazanej nazwie z dysku serwera i zwracał go do klienta. Takie rozwiązanie było wystarczające w czasach prehistorycznych, kiedy wszystkie dane na stronach www były statyczne.
W celu rozwiązania problemów statycznych stron www, wymyślono że na serwerze musi pracować aplikacja, która dynamicznie generuje strony dla klienta. Serwer www musi zapewnić też metodę pobierania od użytkownika danych wejściowych na potrzeby algorytmów działających po stronie serwera wraz z metodą wysyłania wyników z powrotem do użytkownika.
Aplikacje webowe w magazynie.
Aplikacja internetowa.
Sieć www była pierwotnie używana wyłącznie do dostarczania statycznych stron zawierających tekst i obrazki. Oprogramowanie serwera www było stosunkowo proste, wystarczyło że odbierał on żądania stron identyfikujące adres URL pliku, pobierał plik o wskazanej nazwie z dysku serwera i zwracał go do klienta. Takie rozwiązanie było wystarczające w czasach prehistorycznych, kiedy wszystkie dane na stronach www były statyczne (treść stron się nie zmieniała, nie było potrzeb pobierania danych wejściowych, algorytmów itp. oraz strony www miały być dostępne dla wszystkich. W celu rozwiązania problemów statycznych stron www, wymyślono że na serwerze musi pracować aplikacja, która dynamicznie generuje strony dla klienta.
Serwer www musi zapewnić też metodę pobierania od użytkownika danych wejściowych na potrzeby algorytmów działających po stronie serwera wraz z metodą wysyłania wyników z powrotem do użytkownika. Ponieważ niektóre dane (albo ogromna ich większość w przypadku aplikacji biznesowych) są prywatne – czyli dostęp musi być ograniczony, serwer www musi sprawdzić, kim jest użytkownik
żródło: David S.Platt „Podstawy Microsoft .NET”
Co to jest usługa sieciowa?
Jako że najlepiej tłumaczy się na przykładzie, dlatego ja również nim się posłużę. Wyobraźmy sobie taką sytuację, gdzie dokonujemy transakcji płatniczych przy pomocy karty kredytowej. Potrzebna jest metoda sprawdzania tej karty. Oczywiście można taką metodę umieszczać w każdej aplikacji dla każdego sklepu, stacji benzynowej czy restauracji. Jednak aplikacje te nie mają i najprawdopodobniej nigdy nie będą miały ze sobą nic wspólnego, dlatego ten sam algorytm należałoby umieścić w każdej z nich. Kolejny przykład: co jakiś czas Narodowy Bank Polski publikuje kursy walut. Jak w odpowiednim czasie powiadomić wszystkie kantory i inne banki o zmianie ceny waluty?
Właśnie tutaj z pomocą przychodzą usługi sieciowe (usługi internetowe). Są to metody udostępniane w sieci, z których mogą korzystać inne aplikacje. W powyższych przykładach usługa taka umieszczona byłaby na serwerze banku. Wtedy pisząc aplikację kliencką jedyne co musimy zrobić to odwołać się do tej metody. Odwołanie następuje poprzez sieć (Internet). Takie rozwiązanie ma wiele zalet, jedną z nich jest fakt, że wszelkie zmiany (np. zmiana algorytmu walidacji karty) dokonywane będą tylko w jednym miejscu. Drugą zaletą jest to, że programiści aplikacji klienckich nie muszą znać algorytmów wykorzystanych w usłudze.
Jak korzystać z usług internetowych ?
Aby móc korzystać z usług internetowych, należy mieć odpowiednią ilość dostępnego miejsca na dysku jakiegoś serwera WWW, na którym umieścimy naszą aplikację świadczącą usługi poprzez Internet. W artykule zarówno usługa jak i aplikacja kliencka będzie umieszczona na lokalnym komputerze (localhost), na którym wcześniej uruchomiono usługę WWW. W systemie Windows można taką usługę uruchomić instalując Internet Information Services (IIS), Internetowe Usługi Informacyjne. Po skonfigurowaniu i uruchomieniu serwera WWW konieczne jest również zarejestrowanie ASP.NET w wersji 1.1 w usłudze WWW. Jednym ze sposobów jest uruchomienie instalatora znajdującego się w domyślnym katalogu instalacyjnym Microsoft .NET Framework
Technologia internetowa
Pierwszym etapem tworzenia usługi internetowej jest wybór sposobu komunikacji pomiędzy serwerem świadczącym tę usługę a klientem. Najlepszym kanałem byłby kanał bezpołączeniowy, stąd też technologie takie jak DCOM, CORBA czy JAVA RMI nie nadają się do tego. Protokołami w pełni dostosowanymi do pracy w sieci są HTTP (Hypertext Transfer Protocol) oraz SMTP (Simple Mail Transfer Protocol). Ten pierwszy działa na zasadzie żądanie/odpowiedź, natomiast drugi zapewnia rutowalny protokół wymiany informacji w ramach komunikacji asynchronicznej. Kolejnym problemem w dzisiejszym Internecie jest problem zabezpieczeń. Oba wspomniane protokoły z reguły są udostępniane w przedsiębiorstwach oraz administratorzy pozostawiają otwarte porty do pracy dla tych protokołów. HTTP zapewnia komunikację bezpołączeniową, tzn. nie korzysta z nieprzerwanego połączenia z klientem. Natomiast SMTP będąc asynchronicznym w przypadku niepowodzenia w transmisji danych dokonuje próby jej wznowienia.
Kolejnym krokiem jest wybór schematu kodowania dla przesyłanych danych. Doskonale nadaje się do tego XML (Extensible Markup Language). Jest on niezależny od platformy, oferuje obsługę wspólnego systemu typów oraz standardowych zbiorów znaków. W XML oferującym kodowanie tekstowe uniknięto problemów z konwencją kodowania liczb na różnych platformach (little endian na Intelu, czy big endian na innych). Z problemami tymi muszą borykać się wspomniane wcześniej technologie DCOM, CORBA czy JAVA RMI. Ponadto niektóre protokoły, jak np.: SMTP korzystają tylko z tekstowych schematów kodowania.
Dalej potrzebna jest jednolita konwencja formatowania. Konieczne stało się uniezależnienie treści wiadomości od zastosowanego protokołu. Jeśli bowiem wysyłając wiadomość do wielu miejsc przeznaczenia, wiadomość ta musiałaby być transportowana przez wiele różnych protokołów, to informacje o routingu, zawarte np.: w nagłówku HTTP musiały by być przetłumaczone do nagłówka SMTP etc. Aby tego uniknąć należy zawrzeć dane o wiadomości razem z jej treścią, w nagłówku wiadomości. Dlatego stworzono protokół SOAP (Simple Object Access Protocol). Wiadomość SOAP zawiera kopertę Envelope, która składa się z sekcji Head będącej nagłówkiem oraz Body zawierającej treść wiadomości.
Na potrzeby opisywania usług sieciowych stworzono specjalny język WSDL (Web Services Description Language). Dokumentacja usługi stworzona w tym języku zapewnia informacje na temat wzorców wiadomości przesyłanych od i do klienta, użytego protokołu, czy w końcu adresu usługi. Dokument WSDL jest zapisany na dysku w formacie XML.
Ostatnim problemem jest lokalizacja usługi. Jeśli jest to sieć lokalna to należy poinformować potencjalnych użytkowników o miejscu jej przechowywania, jeśli usługa ma być udostępniona w Internecie to sprawa wygląda nieco bardziej skomplikowanie. Wykorzystuje się tutaj mechanizm ogłaszania usług zawarty w specyfikacji UDDI (Universal Description, Discovery, and Integration). Tym jednak nie będziemy się tu zajmować.
Testowanie usługi
Dokumentacja WSDL udostępnia nam mechanizmy do testowania usługi. Klikając nazwę metody ValueQuery otwieramy stronę zawierająca pole na wpisanie wartości.
Aby móc korzystać z usługi udostępnianej poprzez WWW konieczne jest dodanie do niej odniesienia. W tym celu klikamy Add Web Reference z menu Project. W polu URL możemy podać adres do naszej usługi, lub jeśli go nie znamy klikamy odpowiedni link w oknie Start Browsing for Web Services. Programista jest zwolniony z konieczności studiowania specyfikacji protokołów transportowych oraz całego zaplecza implementacyjnego usługi internetowej. Jego zadaniem pozostała jedynie strona merytoryczna, czyli to co faktycznie usługa ma robić.
Drugą ważną sprawą jest to, że usługi tworzone na platformie .NET, wykorzystujące protokół SOAP oparty o kodowanie w formacie XML są uniezależnione od platformy sprzętowej, działają w dowolnym systemie operacyjnym obsługującym podstawowe protokoły transportowe, takie jak HTTP czy SMTP. Z tego też względu usługi nie wymagają otwierania dodatkowych portów dla danych, lecz korzystają z tych, na których pracują wyżej wymienione protokoły. Zwyczajowo są to odpowiednio port 80 i 25. Pierwszy z nich obsługuje strony WWW, drugi pocztę elektroniczną, czyli w większości przypadków administratorzy pozostawiają je otwarte. Zagadnienie usług sieciowych jest rozległe. W artykule starałem się jedynie pokazać podstawowe pojęcia związane z ich tworzeniem.
Instalacja oprogramowania magazynowego
Programy oferowane przez SoftwareStudio Sp. z o.o. wykorzystują technologie i rozwiązania Microsoft, dlatego powinny być spełnione wymagania i zalecenia podawane przez firmę Microsoft dla aplikacji IIS Server + SQL Server.Aplikacje działające w technologii Asp.NET firmy SoftwareStudio opierają się w dużej mierze o rozwiązania firmy Microsoft, co nie tylko daje pewność i stabilność stosowanych rozwiązań ale również pewien uniwersalizm w stosowanych technologiach. Do poprawnej pracy niezbędny jest serwer z zainstalowanym systemem operacyjnym, serwerem stron WWW (IIS), oraz silnikiem serwera baz danych (MS SQL). Sama instalacja aplikacji polega na stworzeniu odpowiedniej witryny WWW oraz umieszczeniu aplikacji w wybranym (predefiniowanym) katalogu.
Prace wdrożeniowe systemu magazynowego
W zakres prac wdrożeniowych powinny wchodzić: przygotowanie do wdrożenia polegające na zainstalowaniu sprzętu komputerowego wraz z oprogramowaniem, oraz prace marketingowe mające na celu zapoznanie kadry zarządzającej z ogólnymi możliwościami systemu, kierunkami ewentualnej jego rozbudowy i zasad współpracy z innymi systemami. wprowadzenie odpowiednich baz danych zawierające minimalne informacje umożliwiające rozpoczęcie działalności, doradztwo świadczone na rzecz odpowiednich działów firmy w zakresie budowania bazy indeksowej, kodyfikacji i normowania prowadzących do utworzenia spójnych baz danych możliwych do przenoszenia między działami.
Nadzór na próbną eksploatacją na danych rzeczywistych, na tym etapie powstają także przy współudziale pracowników instrukcje wewnątrzzakładowe pozwalające na unikanie licznych błędów ze strony użytkownika w trakcie eksploatacji. Dobrą zasadą powinno być odnotowywanie własnych spostrzeżeń i doświadczeń co do tego jak rozwiązać jakiś problem, a w przypadku napotkania na trudności najpierw sprawdzenie czy w instrukcji są odpowiednie rozporządzenia co do postępowania w konkretnej sytuacji.
Obsługujący winni być odpowiedzialni za prawidłową eksploatację, a przypadkach niejasności szukać rozwiązań u innych użytkowników, w instrukcji lub u dostawcy oprogramowania. strojenie systemu polegające na dopasowywaniu ustawień systemu do potrzeb użytkownika oraz szkolenia służb użytkownika w zakresie ogólnych zasad współpracy, zasad wypełniania i kontroli dokumentów źródłowych. Z przedstawionego zakresu wynika, że z pośród osób odpowiedzialnych za eksploatację systemu musi przynajmniej jedna posiadać niezbędny poziom ogólnej wiedzy teoretycznej i praktycznej dotyczącej komputerów i systemów informatycznych.
Nie chodzi tu o poznanie szczegółowej budowy i zasady działania komputera, systemu operacyjnego itp., ale o ogólną znajomość sprzętu, klawiatury, obsługi drukarki, napędu dyskietek. Pierwsze wdrożenia powinny być realizowane przez zespół autorski programu (lub dystrybutorów) przy współudziale pracowników odpowiedniego działu posiadających pewną wiedzę informatyczną. Kolejne wdrożenia mogą odbywać się na zasadzie siłami własnymi, z tym że powinna być możliwość krótkoterminowego zaangażowania pracowników zespołu autorskiego (pożyteczne jest przy tym podpisanie stosownej umowy o opiece autorskiej). Innym zagadnieniem w procesie wdrażania systemów jest właściwy wybór momentu, od którego ma on realizować przewidywane funkcje.
Dotyczy to głównie systemów, które tworzą bazę danych i aktualizują ją bieżącymi zdarzeniami transakcyjnymi np. gospodarka magazynowa, system finansowo-księgowy itp. Uwzględniając wymóg rozpoczęcia działania systemu od ściśle ustalonego momentu (terminu) np. otwarcie roku kalendarzowego (bilans otwarcia), inwentura, itp. Należy przyjmując odpowiednie rezerwy, planować przebieg wdrożenia i testowania systemu. Plan powinien uwzględniać termin, do którego powinna być założona baza danych, termin doprowadzenia do zgodności danych w bazie systemu komputerowego z systemem prowadzonym tradycyjnie (salda, stany końcowe, inne), oraz termin wstrzymania całkowitego lub etapowego działania systemu tradycyjnego.* Chcielibyśmy zwrócić szczególną uwagę na fakt, że zbyt szybkie i powierzchowne wdrożenie systemu informatycznego może poważnie zakłócić działania przedsiębiorstwa.
Przedwczesne porzucenie tradycyjnych metod pracy, silny nacisk na natychmiastowe wdrożenie bez uporządkowania baz indeksowych lub bilansu otwarcia mogą doprowadzić do sytuacji kontrowersyjnych lub kryzysowych (negatywne stosunek do sprzętu, programu i osób wdrażających), a strojenie systemu w takich warunkach jest niezwykle trudne i kosztowne. Warunki konieczne do wdrożenia systemu Kierownictwo przedsiębiorstwa musi być świadome informacyjnych potrzeb swojej działalności, jak również orientować się w możliwościach i ograniczeniach technologii informatycznej Uczestnictwo wyższego kierownictwa i bezpośrednich użytkowników jest nieodzowne do rozpoznania potrzeb przyszłego systemu.
Otoczenie organizacyjne musi stwarzać warunki do identyfikacji i oceny szans strategicznych zastosowań informatyki Pracownicy wszystkich stopni muszą uznać i akceptować kluczową rolę informatycznego wspomagania procesów zarządzania w przedsiębiorstwie przy jednoczesnym przyzwoleniu na podejmowanie wiążącego się z tym ryzyka Działanie zmierzające do wdrożenia zaawansowanych rozwiązań informatycznych muszą być traktowane w kategorii inwestycji gospodarczej, a z uwagi na stopień trudności w kategorii złożonego przedsięwzięcia informatycznego. Podnoszenie kwalifikacji użytkowników systemu
Role i użytkownicy systemu WMS.net
Bezpieczeństwo oraz role użytkowników Asp.Net 2.0 jako część struktury .Net posiada solidną strukturę bezpieczeństwa, zaprojektowaną do współpracy z Microsoft Internet Information Server (IIS) , systemami operacyjnymi rodziny Windows, systemem plików NTFS. W przypadku zastosowań aplikacji w sieci lokalnej (intranet) lub lokalnie pojedyńczego komputera oraz pewności, że że wszyscy użytkownicy w sieci używają Windows oraz przeglądarki Internet Explorer wóczas można zastosować rozwiązania oparte o autentykację przez Windows. Zasadniczą kwestią bezpieczeństwa w ASP jest ograniczenie dostępu do określonych zasobów witryny internetowej, a osiągnąć to można za pomocą: Uwierzytelniania – czyli weryfikacji pozwalająca na określenie czy dany użytkownik jest faktyczni eosobą, za któą się podaje Autoryzacja – określenie czy dany użytkownik jest uprawniony do uzyskania dostępu do okreśłonych zasobów (stron, danych) z któych chce skorzystać. Decyzja o zezwoleniu lub odmowie dostępu jest podejmowana na podstawie funkcji bezpieczeństwa MS Windows i systemu plików NTFS oraz IIS. Innym spoosbem wykorzystywanym przez nasze aplikacje jest weryfikacja listó uwierzytelniających z bazą danych bezpieczeńśtwa wbudowaną w ASP.Net 2.0. Wykorzystanie standardowych mechnizmów kontroli praw dostępu pozwala na łatwe zarządzanie apliakcję przez administratrów, gdyż oparte o Asp.Net 2.0 rozwiązania pozwają na łatwe zarządzanie kontami użytkowników i ról, wykorzytsywanych podczas uwierzytelniania i autoryzacji.
Polityka bezpieczeństwa
Domyślnie program używa autentykacji przez formularze, istnieje jednak możliwość wdrożenia rozwiązań w sieci lokalnej opartej o autentykację przez Windows, w takim wypadku zalogowanie do systemu MS Windows pozwala na automatyczną identyfikacją pracownika i nadanie mu określonych uprawnień do aplikacji. W celu wybrania metody i określenia priorytetów wraz z określoną polityką bezpieczeństwa danych należy przed wdorżeniem wykonać analizę potrzeb i aktualnie posiadanych możliwości technicznych. Żaden z systemów autentykacji Asp.Net nie oferuje szyfrowania danych przesyłanych od klienta do serwera, problem wynika nie z technoplogii Asp.Net, ale z prokotłu HTTP, jeżeli aplikacja ma przesyłać ważne dane i działać w internecie, a nie tylko w sieci lokalnej, wóczas należy zastosować bezpieczny protokół SSL (Secure Socket Layer) lub inny mechanizm szyfrujący.
Opis modułu
Standardowo skonfigurowany program magazynowy może być bez problemu zaakceptowany w wielu prostych magazynach wysokiego składowania posiadających podobną specyfikę pracy. W większych magazynach o bardziej skomplikowanej strukturze, zwiekszają sie wymagania odnośnie poziomów uprawnień dla użytkowników czy komfortu ich pracy. W celu rozwiązania problemów wynikających z potrzeb dostosowania środowiska pracy użytkowników Studio Magazyn WMS.net oferuje moduł o nazwie: PERSONAL DESIGNER. W skład modułu pozwającego na rozszerzanie i modyfikację wielu elementów systemu pod indywidualne wymagania, wchodzą: PROJEKTANT MENUPROJEKTANT TABELPROJEKTANT WYDRUKÓWPROJEKTANT RAPORTÓWPROJEKTANT FORMULARZY Powyższe narzędzia pozwalają przeszkolonym administratorom na głębokie dostosowanie aplikacji do warunków danego przedsiębiorstwwa oraz danego użytkownika korzystającego z programu.
Terminologia w programie magazynowym
Przedstawiamy podstawowe wiadomości dotyczące terminologii stosowanej w niniejszej dokumentacji, są to informacje pomocne zwłaszcza dla osób, które z obsługą komputera nie miały dotychczas w ogóle do czynienia, lecz niewątpliwie wiedza na ten temat może pomóc również mało zaawansowanym użytkownikom komputera. Pojęcia używane do wyjaśniania konstrukcji strony graficznej Systemu (inaczej: interfejsu), a wymagające krótkiego wyjaśnienia, to:
- klawisz – odnosi się do klawiszy na klawiaturze (np. , itd.);
- przycisk – miejsce na ekranie monitora symbolizujące klawisz, którego wykorzystanie umożliwia wykonanie przypisanej mu funkcji (np. Dopisz, Usuń itp.);
- ikona – to specyficzny rodzaj przycisku ekranowego, małych najczęściej rozmiarów, oznaczony symbolem graficznym, którego wykorzystanie powoduje wykonanie odpowiedniej operacji;
- lista – tabela zawierająca w kolumnach różne dane dotyczące dokumentów określonego rodzaju, będąca spisem dostępnych magazynów, jednostek miar itp. lub prezentująca informacje zawarte w słowniku;
- okno – to obszar na monitorze odróżniający się od tła; posiada odpowiedni tytuł, pojawia się w celu wypełnienia pól ekranowych (pełni wówczas rolę formularza), bądź zawiera informacje lub przyciski inicjujące wykonanie procedur; często okna są zorganizowane w wielopoziomowe struktury i w takich sytuacjach użycie odpowiedniego przycisku (znajdującego się w oknie) powoduje wyświetlenie kolejnego okna;
- pole ekranowe – miejsce w oknie umożliwiające zaznaczenie wybranej opcji, wprowadzenie przez użytkownika odpowiedniego parametru dla danych lub wpisanie tekstu (np. w formularzu);
- wskazanie – umieszczenie wskaźnika myszki na obiekcie kliknięcie – wciśnięcie i zwolnienie przycisku myszki
